Chapter 3 :: ขัดขืน/เผลอไผล
<Giotto’s
part>
“ทำไม?
ทำหน้าแบบนั้นคงอยากจะฆ่าผมให้ตายงั้นสิ” เขาถามอย่างเย้ยหยันเมื่อเห็นผมจ้องหน้าด้วยความโกรธ
“ใช่ถ้าฉันหลุดไปได้ฉันฆ่านายแน่อเลาดิ!”
ตอนนี้หน้าผมขึ้นรอยแดงเป็นแถบบอกให้รู้ว่าคนตบใส่แรงมากแค่ไหน.....มุมปากผมแตกจนเลือดซึมออกมาเท่าไหร่ร่างสูงก็ดูจะไม่ได้สนใจเลยสักนิด....เขาขยับเข้ามาใกล้แล้วใช้มือหนาบีบคางผมแรงๆ
ผมนิ่วหน้าทันทีเพราะความเจ็บ
“โอ๊ย!”
“หึ
อย่ามาทำอวดดีหน่อยเลย ตัวคุณสั่นเป็นลูกนกขนาดนี้ยังจะทำปากเก่งอีก”
“เดม่อนต้องตามมาช่วยฉันแน่ถ้ารู้ว่าฉันหายไป”
“รักกันมากใช่มั้ย
ดีเลย
ผมจะทำให้มันรู้ว่าการที่ต้องเห็นคนตัวเองที่รักถูกทำร้ายต่อหน้าต่อตามันเป็นยังไง!”
ร่างสูงทึ้งเชือกที่มัดตัวผมอยู่อย่างแรง
ทำให้ผมโดนเชือกบาดตามแขนจนถลอกอยู่หลายแห่ง....เขากระชากร่างผมไป
เหวี่ยงลงที่เตียงนอนขนาดคิงส์ไซส์...มือหนาแกะเศษผ้าที่มัดขาผมออก
ก่อนจะฉีกเสื้อเชิ้ตสีขาวของผมทิ้งอย่างไม่ไยดี....
“ทำอะไรน่ะ
อย่านะ! ออกไป
อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!”
ผมร้องตะโกนอย่างบ้าคลั่งเมื่อเขาขึ้นมาคร่อมบนตัวผมแล้วลากฝ่ามือร้อนไปทั่ว....พอผมจะใช้ขาถีบก็ถูกร่างสูงกดเอาไว้ด้วยเข่าอีก...
“ไอ้คนเลว
ไอ้..อุ๊บ!”
อเลาดิจัดการปิดปากดูดกลืนเสียงผมไว้ด้วยจูบทันที...ริมฝีปากที่เคยเป็นของเดม่อน...ตอนนี้กำลังถูกคนอื่นรุกร้ำเข้ามา....ฉันไม่ยอมให้นายย่ำยีศักดิ์ศรีฉันง่ายๆหรอก!...
“โอ๊ย! เวรเอ๊ย!”
อเลาดิสบถลั่นเมื่อถูกกัดลิ้นเข้าเต็มแรง
ร่างสูงผละออกไปจากร่างผม...ที่ลิ้นของเขามีเลือดไหลออกมาอย่างที่คิด
ผมใช้จังหวะนี้วิ่งไปที่ประตูห้องเตรียมจะหนีไปจากที่นี่แต่
ร่างสูงวิ่งมารวบตัวผมไว้แล้วจับเหวี่ยงลงกับเตียงอย่างแรงจนจุกไปหมด
ผมนอนขดตัวบนเตียงเพราะลุกไม่ไหว...
“คุณนี่ฤทธิ์เยอะนักนะ
คุณต้องชดใช้ข้อหาที่กัดลิ้นผม!”
อเลาดิคร่อมร่างผมอีกครั้ง
คราวนี้เขาฉีกกระชากกางเกงผมแล้วเขวี้ยงทิ้งจนร่างกายผมไม่เหลืออาภรณ์ใดปกปิดร่างกายอีกต่อไป...ผมขดตัวแล้วพยายามใช้มือทั้งสองข้างที่ถูกล็อคด้วยกุญแจมือกอดตัวเองแน่นไม่ให้คนข้างบนได้เชยชมเรือนกาย...อเลาดิกลับจับมือทั้งสองข้างของผมกดไว้เหนือศีรษะ...ใบหน้าคมโน้มลงลากเรียวลิ้นไปทั่วกายขาวผ่อง...บดขยี้ที่ยอดอกสีหวานปลุกเร้าเร่งให้อุณภูมิร่างกายเพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว....ความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคยเกิดขึ้นพร้อมเสียงครางที่เผลอร้องออกไปโดยไม่รู้ตัว...
“อ๊ะ อือ
อย่า...ปล่อยฉันนะ!”ร่างบางกลั้นเสียงครางนั้นไว้แล้วดิ้นหนีเมื่อได้สติ
แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย...
“อึก! อา
”
จีอ๊อตโต้ถึงกับน้ำตาคลอกระตุกกายวาบเมื่อร่างสูงรังแกเขาหนักขึ้นด้วยการกอบกุมแก่นกายแล้วขยับมือเคล้น
คลึงเร็วๆ...ความเสียวซ่านทำให้ร่างบางหลับตาลงกัดปากตัวเองเต็มแรงกลั้นเสียงน่าอายจนริมฝีปากบางเป็นแผล....หยดเลือดค่อยๆรินไหลลงมาตามมุมปากที่แตก....ในที่สุดเมื่อแรงอารมณ์ถึงขีดสุดร่างบางเกร็งตัวปลดปล่อยน้ำขุ่นขาวออกมาเปรอะเปื้อนมือหนา...
“หวาน...”
ร่างสูงยกมือขึ้นมาเลียคราบของเหลวบนฝ่ามือจนหมด...นัยน์ตาสีฟ้าใสไล่มองร่างข้างใต้ของร่างโปร่งบางที่ตนเองปฏิเสธไม่ได้ว่ามันดูเย้ายวนมากแค่ไหน...แผ่นอกบางกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะหอบหายใจ
ดวงเนตรสีทองหรี่ปรือคลอหน่วงไปด้วยน้ำตา
แก้มใสขึ้นสีแดงเรื่อจากอารมณ์ที่เพิ่งปลดปล่อยออกมา และเมื่อมองไล่มาถึงริมฝีปากบางสีสดที่เขาคิดว่ามันน่าจูบในตอนแรกตอนนี้มันกลับช้ำและเต็มไปด้วยคราบเลือด...
“คุณมันบ้า
กัดปากตัวเองทำไม!”ร่างสูงตวาดอย่างอารมณ์เสียทันที
“แฮ่กๆ...ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!”
ร่างสูงไม่ตอบแต่โน้มหน้าลงมาใช้ลิ้นที่เป็นแผลของตัวเองเลียคราบเลือดรอบริมฝีปากจีอ๊อตโต้แทน...มือหนาเริ่มลากไปกดเบาๆที่ช่องทางด้านหลังสร้างความเสียวซ่านแก่ร่างบางอีกครั้ง...
“อา อืม อ๊า! เจ็บ อเลาดิ...”
ร่างบางเผลอครางและบิดเร้าไปตามการปรนเปรอของร่างสูง
รู้ตัวอีกทีร่างบางแทบจะกรีดร้องลั่นเมื่ออยู่ๆร่างสูงก็กระแทกแก่นกายเข้ามาทั้งที่ยังไม่ได้เบิกทาง...
“อืม...แน่นจัง
อาห์”ร่างสูงครางต่ำในลำคอเมื่อกระแทกเข้าไปได้เพียงนิดเดียวช่องทางคับแคบของร่างบางก็รัดแก่นกลางลำตัวเขาแน่นจนปวดหนึบไปหมด
“อึก ฮ้า เจ็บ ฮึก
ฉันเจ็บ ฮือ..”ร่างบางเกร็งสะท้านสะอื้นร้องไห้เมื่อร่างสูงยังฝืนกระแทกกายเข้ามาจนสุด...ข้อมือบางที่ถูกล็อคกุญแจมือเสียดสีกับโลหะนั้นจนเป็นแผลใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ...
“อา อ๊า อ๊า ฮะ
ฮือ”เสียงครางและเสียงสะอื้นดังผสมปนเปกันไปทั่วห้อง...เรือนกายแกร่งยังคงแทรกกายเข้าใส่ร่างข้างใต้หนักหน่วงรุนแรงเหมือนเดิมอย่างเอาแต่ใจ
“อะ... อือ.. อ๊า!!”
อดทนต่ออารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูงไม่ไหว...เรือนกายขาวกระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำขุ่นขาวออกมาอีกครั้ง..
เช่นเดียวกับร่างสูงที่กระแทกกายถี่ๆแล้วปลดปล่อยหยาดปราถนาในช่องทางอ่อนนุ่มจนล้นออกมาจากช่องทางที่ยังสอด
ผสานกันอยู่......อเลาดิถอนแกนกายออก
โน้มใบหน้าคมกระซิบข้างหูบางด้วยถ้อยคำที่ทำให้ร่างบางตัวชาในทันที....
“นี่คงเป็นครั้งแรกของคุณสินะ
จำไว้ซะด้วยตอนนี้คุณเป็นของๆผมแล้ว.....” ก่อนจะเดินหนีเข้าห้องน้ำไปทิ้งร่างเปลือยเปล่าอีกร่างบนเตียงให้ร้องไห้อยู่เพียงลำพัง...
“ฮึก
ฮือๆ”
มือบางกำแหวนในมือแน่น....เดม่อนฉันคงไม่มีหน้าไปเจอนายได้อีกแล้ว
ร่างกายฉันตกเป็นของไอ้ผู้ชายโฉดชั่วชื่ออเลาดิไปแล้ว....พระเจ้าครับ
ตอนนี้ชีวิตของผมมันมืดมนเหมือนอยู่ในถ้ำที่ไม่มีแม้แต่ทางออก...แสงสว่างที่ท่านประทานมาให้ผมไม่อาจจับต้องมันได้อีกต่อไปแล้ว...มีแต่เพียงปีศาจร้ายที่จับผมขังอยู่ที่นี่เท่านั้นเอง!...
เช้าวันรุ่งขึ้น
ซ่า!
ผมที่กำลังหลับสนิทด้วยความเหนื่อยสะดุ้งตื่นทันทีเมื่อรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่เย็นๆถูกสาดมาทั่วตัวจนเปียกไปหมด...ผมกอดตัวเองแน่นด้วยความหนาวพลางตวัดสายตาจ้องไปที่ตัวการที่สาดน้ำเย็นใส่เขม็ง....ใช่แล้วคนสาดก็คืออเลาดิ
คนที่ทำเรื่องเลวระยำกับผมเมื่อคืนไง...
“อาบน้ำให้แล้ว
นี่เสื้อเอาไปใส่ซะแล้วลงไปทำอาหารเช้าให้ผมด้วย”
ร่างสูงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยแล้วโยนเสื้อผ้ามาให้...ที่บอกว่าอาบน้ำให้แล้วนี่หมายถึงไอ้น้ำเย็นที่สาดมาเมื่อกี๊ใช่มั้ย
ช่างถ่อยจริงๆ
“เดี๋ยวแล้วกุญแจมือนี่เมื่อไหร่จะเอาออก
แล้วฉันจะใส่เสื้อผ้ายังไง!” ผมตวาดใส่พลางยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาโชว์
“อะ เอาไปไขเอง เร็วๆล่ะผมหิว ถ้าคุณช้าโดนดีแน่!”
ร่างสูงสั่งแล้วเดินออกไป ผมจึงรีบไขกุญแจแล้วอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าลงไปข้างล่างทันที...ผมมีเพียงเสื้อเชิ้ตสีฟ้าตัวหลวมโพรกยาวเกือบถึงเข่าของอเลาดิตัวเดียวที่ใช้ปกปิดร่างกาย...ไอ้บ้าเสื้อผ้าอะไรของนายวะเนี่ยให้มาแต่เสื้อแล้วกางเกงล่ะงกชิบ!...ผมบ่นในใจแล้วเดินวนไปทั่วบ้าน ห้องครัวมันอยู่ส่วนไหนของโลกกันฟะบ้านกว้างเกินไปแล้ว...
“มาเดินวนอะไรอยู่ได้ ห้องครัวมันอยู่ทางโน้น!” อเลาดิตวาดแล้วฉุดผมเดินไปทางห้องที่ว่าทันที
“ฉันจะไปตรัสรู้มั้ยไม่ใช่บ้านฉันซะหน่อยคราวหลังก็ทำแผนที่ซะสิฉันจะได้รู้!”ผมเถียงฉอดๆๆอย่างไม่ยอมแพ้
“คุณนี่มันปากดีจริงๆเลยว่ะ
ผมชักรำคาญแล้วนะ”ร่างสูงเดินเข้ามาใกล้
“จะทำอะไรฉันอีกจะตบฉันหรอจะย่ำยีฉันอีกหรือไง
นายมันชั่..อุ๊บ!”ร่างสูงบดเบียดจูบร้อนแรงลงมาทันที
สัมผัสร้อนช่วงชิงลมหายใจ
พร้อมกับลิ้นที่เป็นแผลของเขาตรงเข้ามาเคล้าคลึงมอบสัมผัสร้อนแก่ลิ้นเล็ก
ขาผมแทบจะยืนไม่อยู่เลยเมื่อเจอจูบที่ทำลายสติผมกระเจิดกระเจิงอย่างนี้...เขาจูบเก่งเกินไปแล้ว!
เพียะ!
“นายมันน่าขยะแขยง ฉันเกลียดนายได้ยินมั้ย!”
ผมผลักเขาออกแล้วสะบัดมือตบหน้าอเลาดิเต็มแรงทันที
แล้วใช้มือถูปากตัวเองอย่างรังเกียจ
“เกลียดผมมากใช่มั้ย
ยิ่งคุณขยะแขยงสัมผัสของผมก็ยิ่งดีผมจะได้ส่งคลิปนี่ไปให้มันดู!
มันคงใจสลายแย่เลยล่ะที่คนรักของมันตกเป็นเมียของคนที่ถูกมันหักหลัง! ตลกดีว่ามั้ย”ร่างสูงชูโทรศัพท์มือถือขึ้นมาหน้าจอมีไฟลล์คลิปของเมื่อวาน..
“ไม่นะ
อย่าส่งให้เดม่อนนะ!”ผมลนลานห้ามร่างสูง...ไม่ได้จะให้เดม่อนรู้เรื่องนี้ไม่ได้
เขาต้องเสียใจและผิดหวังมากแน่ๆ...
“ตอนนี้ผมอารมณ์ขึ้นซะแล้วถ้าคุณทำให้ผมพอใจ
ผมอาจจะไม่ส่งคลิปให้มันก็ได้นะ”
“ฮึ่ย”....ผมเบียดอเลาดิไปชิดผนังพลางแนบริมฝีปากตัวเองเข้ากับริมฝีปากร่างสูงทันที
อเลาดิเองก็ตอบรับกลับมาอย่างร้อนแรงไม่แพ้กัน เราจูบกันเนิ่นนานผมที่จากเดิมกะจะจูบแค่แป๊บเดียวกลับเผลอไผลไปกับสัมผัสร้อนแรงได้
ร่างสูงเองก็ไม่ต่างกันเขาเอาแต่ตักตวงความหวานในช่องปากผมอย่างไม่รู้เบื่อ
เราแลกลิ้นกันอย่างดุเดือดไม่มีใครยอมแพ้กันเลย...ดูเหมือนว่ามันจะไม่หยุดลงแค่ที่จูบซะแล้วเมื่ออารมณ์ของเราทั้งคู่พุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็วราวน้ำมันกับกองไฟ....ลมหายใจเราถี่กระชั้นตามการสัมผัสกันร่างสูงพาผมเดินไปยังอีกห้องเขาดันแผ่นหลังผมแนบกับโซฟาแล้วทึ้งเสื้อผมออก
มือร้อนลากไล้ไปทั่วทุกจุดเช่นเดียวกับริมฝีปากที่ตีตราขบเม้มทั่วร่าง
ร่างกายขยับเสียดสีเพิ่มความร้อนแรง
เสียงครางหวานดังขึ้นอีกครั้ง.........เช้านี้เราคงไม่ได้กินข้าวเช้าซะแล้วสิ........ท่านพระเจ้า
ครั้งนี้ผมได้ทำบาปไปแล้วจริงๆ ผมยินยอมให้เขาอีกคนสัมผัสร่างกาย
ทั้งที่ผมมีคนที่รักอยู่แล้ว....ผมนอกใจเดม่อนได้ยังไง!.......
Love-tsuna27
: อ่านจนเลือดกำเดาทะลักแล้วอย่าลืมเม้นให้เค้าด้วยน้า >///<
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น